Παυλίδης, Παναγιώτης

(Κυπαρισσία 1837 – Αθήνα 1894). Θεολόγος. Φοίτησε στη Ριζάρειο Σχολή (1856-60) και σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Συμπλήρωσε τις σπουδές του στη Γερμανία, όπου ειδικεύτηκε στην εβραϊκή γλώσσα. Αναγορεύθηκε διδάκτορας της θεολογίας στη Γερμανία και, γυρνώντας στην Ελλάδα, άσκησε το επάγγελμα του καθηγητή σε διάφορα γυμνάσια. Το 1868 διορίστηκε υφηγητής, το 1869 έκτακτος καθηγητής και το 1875 τακτικός, στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Ο Π., που πρυτάνευσε στην περίοδο 1893-94, έγραψε και διάφορα συγγράμματα της ειδικότητάς του, με σπουδαιότερα την Περί Θεού διδασκαλίαν κατά Φίλωνα τον Ιουδαίο (1873), μια Eβραϊκή γραμματική (1887) και την Εισαγωγή εις την Παλαιάν Διαθήκην (1892). Mε τη διαθήκη του άφησε την περιουσία του στα νοσοκομεία Αρεταίειον, Ελπίς και Ευαγγελισμός, και ένα μέρος της για την αποκατάσταση ορφανών κοριτσιών.